Χρησιμοποιώντας το Γυαλί του Τάμεση, το βιοϋλικό που εμπνεύστηκε η Lulu Harrison, μεταπτυχιακή φοιτήτρια στο πρόγραμμα Material Futures στο πανεπιστήμιο Central Saint Martin’s, το αρχιτεκτονικό γραφείο Bureau de Change δημιούργησε μια σειρά από πλακάκια εμπνευσμένα από την αρχιτεκτονική ιστορία του Λονδίνου.
Για να φτιάξει το Γυαλί του Τάμεση, η Harrison χρησιμοποίησε άμμο από το ποτάμι, στάχτη από την καύση άχρηστου ξύλου και τα κελύφη από μύδια κουάγκα. Το συγκεκριμένο είδος δεν είναι αυτόχθονο στον Τάμεση και -χωρίς φυσικούς θηρευτές- ο πληθυσμός του αυξάνεται σε σημείο που τα μύδια μπλοκάρουν τους αγωγούς αν δεν αφαιρεθούν. Αυτό έχει ως αποτέλεσμα να καταλήγουν συχνά στις χωματερές. Η Harrison συνεργάστηκε με την κοινωφελή εταιρεία Thames Water για να βρει λύση σε αυτό ακριβώς το πρόβλημα.
.
Στα πλαίσια της διπλωματικής της εργασίας, η Harrison χρησιμοποίησε το Γυαλί του Τάμεση σαν φυσητό γυαλί, φτιάχνοντας μία σειρά από βάζα, καράφες και ποτήρια. Η συνεργασία της με το Bureau de Change έδωσε στο βιοϋλικό νέα ζωή. Οι ιδρυτές του γραφείου, Κατερίνα Διονυσοπούλου και Billy Μαυρόπουλος, είδαν το γυαλί ως ένα εν δυνάμει αρχιτεκτονικό υλικό. Εμπνευσμένοι από τις διακοσμητικές καμινάδες από τερακότα και την παράδοση της πόλης στην κεραμική, χρησιμοποίησαν Γυαλί του Τάμεση για να φτιάξουν πλακάκια που μπορούν να χρησιμοποιηθούν ως εξωτερική επένδυση σε κτίρια λόγω του μοναδικού τρόπου με τον οποίο το υλικό αντανακλά το φως.
Το γυαλί -ακόμα και το Γυαλί του Τάμεση- έχει την ιδιότητα ότι μπορεί να ανακυκλώνεται επ αόριστον, που σημαίνει πως είναι ο ορισμός του βιώσιμου υλικού. Το συγκεκριμένο βιοϋλικό έχει τη μοναδική ιδιότητα ότι προέρχεται από τοπικά απορρίμματα, περιορίζοντας ακόμα περισσότερο τα έξοδα και τους ρύπους μεταφοράς. Ο Μαυρόπουλος και η Διονυσοπούλου έχουν καταθέσει προτάσεις για την ανακατασκευή τριών ιστορικών παμπ στις όχθες του Τάμεση, με το συγκεκριμένο υλικό να καλύπτει τις μοναδικά φωτισμένες προσόψεις τους.
Πηγή: Jenny.gr
