Κατά τη διάρκεια πρόσφατου συνεδρίου, οι διαχειριστές εταιρικών κινδύνων υπογράμμισαν την ανάγκη ενίσχυσης των εταιρικών προσπαθειών βιωσιμότητας. Διατύπωσαν τη σημασία που έχει για τους οργανισμούς τους ο εντοπισμός και ο μετριασμός των βασικών τομέων επιχειρηματικού κινδύνου σε όλους τους τομείς του ESG. Αυτό περιλαμβάνει την ειδική εξέταση των κοινωνικών παραγόντων του ESG μέσω ενός φακού που συνδέει το ESG, το DEI και το εισόδημα.
.
Η συζήτηση ευθυγραμμίστηκε με τα ευρήματα μιας έρευνας για τους ηγέτες της βιωσιμότητας, η οποία αποκάλυψε ότι έξι κίνδυνοι που σχετίζονται με την κοινωνία παρουσίασαν μεγάλη αύξηση του επείγοντος χαρακτήρα τους από το 2019 έως το 2021:
- Διαφορετικότητα/Διακρίσεις (+18 πόντοι)
- Πρόσβαση σε φάρμακα/υγειονομική περίθαλψη (+17 μονάδες)
- Επισιτιστική ανασφάλεια (+12 πόντοι)
- Πρόσβαση σε ποιοτική εκπαίδευση (+10 βαθμοί)
- Φτώχεια (+9 πόντοι)
- Οικονομική ανισότητα (+8 πόντοι)
Πρόσφατη έρευνα δείχνει επίσης ότι ενώ περίπου το 70% των εργαζομένων αξιολογεί τους εργοδότες τους ως προς το εργασιακό περιβάλλον χωρίς αποκλεισμούς και ποικιλομορφία, οι εργαζόμενοι με χαμηλότερο εισόδημα αναφέρουν χαμηλές βαθμολογίες σε μέτρα όπως η ευημερία, η δικαιοσύνη, οι ευκαιρίες σταδιοδρομίας και η αξιοπρέπεια στην εργασία. Οι γυναίκες, οι μαύροι ή αφροαμερικανοί και οι εργαζόμενοι με χαμηλότερο εισόδημα είναι πιο πιθανό να ανήκουν σε μια ομάδα "υψηλού κινδύνου" που σημειώνει χαμηλές βαθμολογίες σε όλους τους τομείς της ευημερίας. Οι εργαζόμενοι με χαμηλότερο εισόδημα έχουν πολύ λιγότερες πιθανότητες να πουν ότι οι παροχές υγείας και συνταξιοδότησης ανταποκρίνονται στις ανάγκες τους.
Αυτοί οι κίνδυνοι επηρεάζουν την απόδοση των επιχειρήσεων με πολλούς τρόπους, όπως η διαθεσιμότητα και η παραγωγικότητα των εργαζομένων, οι ελλείψεις δεξιοτήτων, η διακοπή της αλυσίδας εφοδιασμού, η διαχείριση του κόστους και η βλάβη της φήμης. Ωστόσο, οι περισσότεροι οργανισμοί (82%) αξιολόγησαν μόνο μέτρια τους κινδύνους φήμης και ESG. Επιπλέον, το 40% των ηγετών πιστεύει ότι οι ομάδες τους κατανοούν ελάχιστα ή μέτρια τη διάρκεια, το βάθος και τον κύκλο ζωής μιας πιθανής κρίσης.
Οι ηγέτες που αναζητούν το μέλλον δημιουργούν πιο ανθεκτικούς οργανισμούς και βιώσιμη ανάπτυξη συνδέοντας τους τρέχοντες και τους μελλοντικούς κινδύνους. Αυτοί οι ηγέτες συμπεριλαμβάνουν τους κοινωνικούς παράγοντες ESG στο χαρτοφυλάκιο εταιρικών κινδύνων και αναλαμβάνουν τις ακόλουθες δράσεις που συμπληρώνουν τις παραδοσιακές στρατηγικές μετριασμού και μεταφοράς κινδύνων:
1. Μισθολογική δικαιοσύνη και βιώσιμοι μισθοί
Επειδή το εισόδημα επηρεάζει τα αποτελέσματα της υγείας, του πλούτου, της εργασιακής ασφάλειας και της ευημερίας, οι επικεφαλής που αναζητούν το μέλλον προσπαθούν να πληρώνουν τους ανθρώπους δίκαια και βιώσιμα. Αυτό περιλαμβάνει τον καθορισμό στρατηγικών τοποθέτησης των αμοιβών ώστε να διασφαλίζεται ότι οι μισθοί επιτρέπουν στους εργαζόμενους να ευημερούν και να μειώνονται κίνδυνοι όπως η φτώχεια και η επισιτιστική/φαρμακευτική ανασφάλεια. Αυτοί οι ηγέτες ξεκινούν με την κατανόηση της θέσης τους μέσω ισχυρών αναλυτικών στοιχείων για να αποκτήσουν τα γεγονότα. Επίσης, ερμηνεύουν και επικοινωνούν τις τοπικές απαιτήσεις, ενσωματώνοντάς τες σε μια ευρύτερη προσέγγιση της εταιρείας. Προωθούν και διατηρούν την αλλαγή εντοπίζοντας τα βαθύτερα αίτια των μισθολογικών προβλημάτων και τις αλλαγές που απαιτούνται για την αντιμετώπισή τους. Αφηγούνται την ιστορία τους, αναπτύσσοντας μια στρατηγική για το πώς και τι θα επικοινωνήσουν σε ένα ταξίδι που συχνά διαρκεί πολλά χρόνια. Ο συγχρονισμός είναι επιτακτικός, καθώς οι κυβερνήσεις εφαρμόζουν νέα νομοθεσία, οι εργαζόμενοι απαιτούν περισσότερη διαφάνεια και οι επενδυτές θέλουν διαβεβαίωση και δράση.
2. Οφέλη χωρίς αποκλεισμούς - πρόσβαση, ευελιξία και κόστος
Τα τελευταία χρόνια, ο ρόλος των παροχών προς τους εργαζομένους - ιδίως στους τομείς της υγείας, της αποταμίευσης και της υποστήριξης της φροντίδας - έχει αναδειχθεί στο προσκήνιο της ανθεκτικότητας των εργαζομένων και των οργανισμών. Καθώς η νοοτροπία των εργοδοτών σχετικά με τις παροχές εξελίσσεται, οι ηγέτες που αναζητούν το μέλλον στοχεύουν στην κατανόηση των προτιμήσεων, της χρήσης και των απαιτήσεων για το σύνολο του εργατικού δυναμικού και των βασικών τμημάτων, συμπεριλαμβανομένων των υποεκπροσωπούμενων και των εργαζομένων με χαμηλότερο εισόδημα. Αναγνωρίζουν τη σχέση μεταξύ εισοδήματος και αποτελεσμάτων, μετρώντας τα αποτελέσματα της υγείας και την ικανότητα των εργαζομένων να αποταμιεύουν. Κατανοούν ότι οι εργαζόμενοι με χαμηλότερο εισόδημα, οι εργαζόμενοι πρώτης γραμμής έχουν συχνά διαφορετικές ανάγκες από τους υψηλότερα αμειβόμενους μισθωτούς. Μεγιστοποιούν την οικονομικά αποδοτική πρόσβαση σε ιατρικά και αποταμιευτικά προγράμματα, όπου είναι δυνατόν. Ενσωματώνουν την επιλογή και την εξατομίκευση όπου αυτό είναι εφικτό. Για να μειώσουν τα κενά και τους κινδύνους, δημιουργούν συνδέσεις με τον σκοπό, την υγιή εταιρική κουλτούρα, την ολοκληρωμένη ευημερία (σωματική, συναισθηματική, οικονομική και κοινωνική) και την οικονομική και υγειονομική παιδεία.
3. Σταδιοδρομίες χωρίς αποκλεισμούς – πρόσβαση και χορηγία
Καθώς η εξέλιξη της σταδιοδρομίας και η πρόσβαση σε ευκαιρίες δεξιοτήτων οδηγούν στο εισόδημα, οι ηγέτες που αναζητούν το μέλλον υιοθετούν μια νέα νοοτροπία σχετικά με την καριέρα. Εργάζονται για να δημιουργήσουν μεγαλύτερες ευκαιρίες ανέλιξης για εργαζόμενους με χαμηλότερο εισόδημα. Μια πρόσφατη έρευνα δείχνει ότι περισσότεροι οργανισμοί εστιάζουν στις πολλαπλές δεξιότητες για να επιτρέψουν στους υπαλλήλους να ολοκληρώσουν εργασίες από διαφορετικές θέσεις εργασίας και να οδηγήσουν σε αλλαγές στους οργανισμούς τους. Προβλέπουν επίσης τη δημιουργία οικοσυστημάτων ταλέντων που θα περιλαμβάνουν εναλλακτικά μοντέλα εργασίας, τη διεύρυνση των προσεγγίσεων για την προμήθεια ταλέντων και την ανάπτυξη ικανοτήτων ηγετών και διευθυντών. Αυτές οι ενέργειες μειώνουν τους κινδύνους που σχετίζονται με το εισόδημα, την εκπαίδευση, την απασχολησιμότητα καθώς και την φθορά και τις ελλείψεις ταλέντων.
4. Ευέλικτη εργασία – πρόσβαση
Η ευέλικτη εργασία δεν είναι πλέον παράγοντας διαφοροποίησης – είναι στοιχήματα τραπεζιού για όλες τις κατηγορίες εργαζομένων. Η ευέλικτη εργασία ποικίλλει σημαντικά ανάλογα με τον κλάδο, τη χώρα και τον τύπο εργασίας και είναι διάχυτη συνολικά (ενώ λιγότερο από το 10% των εργαζομένων εργάζονταν εξ αποστάσεως ή ένας συνδυασμός εξ αποστάσεως και επιτόπου πριν από τρία χρόνια, ενώ σήμερα οι μισοί εργαζόμενοι δουλεύουν εξ αποστάσεως). Η έρευνα δείχνει ότι η εξ αποστάσεως εργασία στρέφεται σε μεγάλο βαθμό προς υψηλότερα αμειβόμενους υπαλλήλους – συχνά δεδομένης της φύσης της εργασίας και των θέσεων εργασίας τους – γεγονός που δημιουργεί περαιτέρω κενά μεταξύ αυτών και των εργαζομένων με χαμηλότερο εισόδημα. Η ευελιξία στην εργασία μπορεί να αυξήσει την ευημερία, την ανθεκτικότητα και τη βιωσιμότητα για τους εργαζομένους με χαμηλότερο εισόδημα στο εργοτάξιο μέσω ευέλικτων προγραμμάτων βάρδιων, τροποποιημένων εβδομάδων εργασίας και ενισχυμένων προγραμμάτων αδειών. Υποστηρικτικά προγράμματα όπως τα ασφάλιστρα κατά βάρδιες, τα επιδοτούμενα γεύματα, οι κλινικές υγείας επίσης συμβάλλουν στον μετριασμό των κινδύνων που σχετίζονται με το ESG. Βοηθούν επίσης στην αύξηση της πρόσβασης σε ευρύτερες δεξαμενές ταλέντων.
Οι επικεφαλής που αναζητούν το μέλλον διαχειρίζονται τους κινδύνους εστιάζοντας στον σκοπό και το κέρδος, κατανοώντας ότι είναι αλληλεξαρτώμενοι και απαραίτητοι για βιώσιμη απόδοση στο τρέχον περιβάλλον και πέρα από αυτό.
Με πληροφορίες από το Forbes
