Όταν ο William Nordhaus, ο οποίος αργότερα θα κέρδιζε το βραβείο Νόμπελ Οικονομικών, μοντελοποίησε την αλληλεπίδραση μεταξύ της οικονομίας και της ατμόσφαιρας, παρουσίασε τη «damage function» (συνάρτηση ζημίας) -μια εκτίμηση της βλάβης που προκαλείται από μια επιπλέον μονάδα αύξησης της θερμοκρασίας.
.
Ήταν τόσο λίγα αυτά που γνωρίζαμε για το κόστος της κλιματικής αλλαγής που το ονόμασε «terra incognita», άγνωστη γη, σε σύγκριση με την «terra infirma», ασταθές έδαφος, του κόστους της πρόληψής της. Τελικά, ένας πρόχειρος υπολογισμός του έδωσε την εκτίμηση ότι 1-2% του παγκόσμιου ΑΕΠ θα χάνονταν από μια αύξηση της θερμοκρασίας κατά 3°C. Αυτό δεν ήταν τίποτα περισσότερο από ένα «εμπεριστατωμένο προαίσθημα», έγραψε το 1991.
Το 1-2% του παγκόσμιου ΑΕΠ θα χάνονταν από μια αύξηση της θερμοκρασίας κατά 3°C
Ένα νέο έγγραφο εργασίας αυξάνει τη ζημιά. Ο Diego Känzig του Northwestern University και ο Adrien Bilal του Πανεπιστημίου του Χάρβαρντ χρησιμοποιούν παλαιότερες αλλαγές στις θερμοκρασίες που προκαλούνται από ηφαιστειακές εκρήξεις, καθώς και το El Niño, μια χρόνια αύξηση της θερμότητας που εκλύεται από τον Ειρηνικό Ωκεανό, για να μοντελοποιήσουν την επίδραση ενός θερμότερου πλανήτη, σύμφωνα με τον Economist.
Χρησιμοποιώντας μακροπρόθεσμα δεδομένα για την παγκόσμια οικονομική ανάπτυξη και τη μέση ετήσια θερμοκρασία, διαπιστώνουν ότι ένας επιπλέον 1°C αύξηση της θερμοκρασίας θα οδηγήσει σε πτώση 12% του ΑΕΠ. Ένα σενάριο κλιματικής αλλαγής με αύξηση της θερμοκρασίας άνω των 3°C θα ήταν, σύμφωνα με τις εκτιμήσεις τους, ισοδύναμο πλήγμα με τη διεξαγωγή ενός μόνιμου πολέμου.
Ένα σενάριο κλιματικής αλλαγής με αύξηση της θερμοκρασίας άνω των 3°C θα ήταν, σύμφωνα με τις εκτιμήσεις τους, ισοδύναμο πλήγμα με τη διεξαγωγή ενός μόνιμου πολέμου
Τόσο η θερμοκρασία όσο και η οικονομική ανάπτυξη είναι, στην ορολογία, «μη στάσιμες» και «αυτοσυσχετιζόμενες».
Φανταστείτε έναν μεθυσμένο να περπατάει σπίτι. Κατευθύνεται προς τη σωστή κατεύθυνση αλλά κάνει λάθος βήματα τυχαία, μερικές φορές πηγαίνοντας πολύ αριστερά και μερικές φορές πολύ δεξιά. Σε κάθε σημείο, η θέση του θα εξαρτηθεί όχι μόνο από την κατεύθυνση προς την οποία οδεύει αλλά από όλα αυτά τα παραπάτημα. Η οικονομική ανάπτυξη και η θερμοκρασία είναι παρόμοια: κατευθύνονται προς την ίδια κατεύθυνση (προς τα πάνω), αλλά σε κάθε έτος το επίπεδό τους θα εξαρτηθεί από προηγούμενες αποκλίσεις. Η προσπάθεια να βρεθεί μια σχέση μεταξύ των δύο θα οδηγήσει σχεδόν αναπόφευκτα σε ένα λάθος αποτέλεσμα.
Πώς θα βρούμε στη σωστή απάντηση
Η λύση είναι να εξετάσουμε τα «θερμοκρασιακά σοκ», παρατηρώντας πώς αυτά συσχετίζονται με την οικονομία.
Ο βαθμός στον οποίο οι περιοχές αναπτύσσονται πιο αργά μετά από ένα καύσωνα δείχνει την πιθανή ζημιά από την κλιματική αλλαγή. Η χρήση βραχυπρόθεσμων διακυμάνσεων της θερμοκρασίας, ωστόσο, εισάγει ένα νέο πρόβλημα: την προσαρμογή. Εάν μια κομητεία αντιμετωπίζει ξηρασία, μπορεί να αγοράσει τρόφιμα από αλλού. Εάν ο κόσμος ως σύνολο χάσει γεωργική γη, δεν μπορεί.
Οι κύριοι Känzig και Bilal χρησιμοποιούν ολόκληρο τον κόσμο ως πάνελ τους. Αν και αυτή η προσέγγιση λύνει το πρόβλημα της μικρής περιοχής, υποφέρει επίσης από νέα. Η ιστορική διακύμανση της παγκόσμιας θερμοκρασίας, όπως αυτή που προκαλείται από το Ελ Νίνιο, ήταν συνήθως μικρή – περισσότερο σαν το ένα δέκατο του βαθμού θέρμανσης, παρά τα δύο ή τα τρία που πιθανώς θα επιφέρει η κλιματική αλλαγή.
Είναι τελικά τα πράγματα όπως τα περιγράφουν οι επιστήμονες; Σίγουρα οι μέθοδοι έχουν τα ελαττώματά τους, ωστόσο ένα είναι σίγουρο, η κλιματική αλλαγή έχει πολύ βαρύτερο κόστος από ό,τι εκτιμούσαμε αρχικά.
Πηγή: In.gr
