Από τότε που μια σύντομη ρήτρα της Συμφωνίας του Παρισιού του 2015 ζήτησε τη χρηματοδότηση από τον ιδιωτικό τομέα για τη στήριξη της μείωσης των παγκόσμιων εκπομπών αερίων του θερμοκηπίου, ο ρόλος του χρηματοπιστωτικού τομέα στην υλοποίηση της δράσης για το κλίμα έχει αποτελέσει αντικείμενο αυξανόμενου ελέγχου.
.
Σήμερα, τόσες πολλές από τις μεγαλύτερες τράπεζες και διαχειριστές περιουσιακών στοιχείων στον κόσμο έχουν υποσχεθεί να επιτύχουν το καθαρό μηδέν. Ωστόσο θα περίμενε κανείς ότι οι εν λόγω χρηματοπιστωτικές επιχειρήσεις θα έκαναν το μεγαλύτερο μέρος του δρόμου για να καλύψουν την τιμή της απαλλαγής της παγκόσμιας οικονομίας από τον άνθρακα.
Τα τελευταία χρόνια, οι φορείς χάραξης πολιτικής, οι ρυθμιστικές αρχές και η κοινωνία των πολιτών έχουν υποστηρίξει αυτό που το IIF αποκαλεί «χρηματοδοτικοκεντρική θεωρία αλλαγής» για την υλοποίηση της ενεργειακής μετάβασης. Η υπόθεση ήταν ότι αν τα χαρτοφυλάκια των δανείων των τραπεζών και των διαχειριστών κεφαλαίων ευθυγραμμιστούν με ένα μέλλον χωρίς εκπομπές, η απαιτούμενη απαλλαγή της παγκόσμιας οικονομίας από τις εκπομπές θα ακολουθήσει φυσικά.
Η άποψη αυτή «υπερεκτιμά σημαντικά» την ικανότητα των τραπεζών, των ασφαλιστών και των διαχειριστών περιουσιακών στοιχείων να επηρεάζουν τις ενέργειες των πελατών και των αντισυμβαλλομένων, αντιτείνει το IIF.
Ορισμένοι υποστηρίζουν ότι «η G20 δεν πρόκειται να μπορέσει να συμφωνήσει σε κανένα διεθνές πλαίσιο για την αντιμετώπιση αυτού του πολύ παγκόσμιου προβλήματος, ούτε θα υπάρξει διεθνώς συνεπής ρύθμιση για την αντιμετώπισή του», δήλωσε η Sonia Gibbs σε συνέντευξή της. «Ως εκ τούτου, ο μόνος παράγοντας αλλαγής που μπορούν να δουν αυτές οι ομάδες που μπορεί πραγματικά να κάνει τη μετάβαση να συμβεί είναι ο χρηματοπιστωτικός τομέας».
Το έγγραφο του IIF, που δημοσιεύθηκε αυτό το μήνα, αποτελεί μέρος μιας ευρύτερης προσπάθειας του χρηματοπιστωτικού κλάδου να επαναπροσδιορίσει τον ρόλο του στη μετάβαση
Η πρωτοβουλία της βιομηχανίας να απομακρυνθεί από κάθε ρόλο «λευκού ιππότη» έρχεται εν μέσω εξαντλητικών πυρών για τη συνεχιζόμενη χρηματοδότηση της Big Oil και την περαιτέρω ανάπτυξη ορυκτών καυσίμων. Οι τράπεζες και οι επενδυτές δέχονται επιθέσεις από ακτιβιστές καθώς και από κεντρικούς τραπεζίτες επειδή δεν κινούνται αρκετά γρήγορα για την αντιμετώπιση της επιταχυνόμενης υπερθέρμανσης του πλανήτη.
Ως οργανισμός που εκπροσωπεί τα συμφέροντα των μεγαλύτερων χρηματοπιστωτικών ιδρυμάτων του κόσμου, το IIF υποστηρίζει ότι δεν είναι μόνο οι μη κερδοσκοπικοί οργανισμοί που έχουν λανθασμένες αντιλήψεις για το τι μπορεί να κάνει ο κλάδος, αλλά και οι ρυθμιστικές αρχές.
Ένας τομέας ιδιαίτερης ανησυχίας για το IIF είναι αυτό που αποκαλεί πολυάριθμες, ασύνδετες ρυθμιστικές προσεγγίσεις για τη χρηματοδότηση της μετάβασης. Συγκεκριμένα, το ζήτημα επικεντρώνεται στον τρόπο με τον οποίο ο χρηματοπιστωτικός τομέας θα πρέπει να υποστηρίξει το πρασίνισμα των τομέων έντασης άνθρακα.
Ένα άλλο ζήτημα, λέει η ομάδα, είναι η κατανόηση γύρω από το πώς η χρηματοδότηση της μετάβασης θα επιδεινώσει βραχυπρόθεσμα τη βασική μετρική που χρησιμοποιούν οι ενδιαφερόμενοι φορείς για να αξιολογήσουν τη συμβολή του χρηματοπιστωτικού κλάδου στην επίτευξη των κλιματικών στόχων. Το μέτρο αυτό είναι η ποσότητα των εκπομπών που επιτρέπονται από τον δανεισμό και τις επενδύσεις.
