Με swaps, reopenings και απολύτως στοχευμένες εκδόσεις, σκοπεύει να κινηθεί την επόμενη, επίσης πολύ δύσκολη χρονιά, ο ΟΔΔΗΧ, έχοντας ως «οδηγό» την απολύτως επιτυχημένη στρατηγική του 2022.
.
Στην πραγματικότητα, αν έλεγε κανείς πριν από κάνα χρόνο ότι η ΕΚΤ θα «τραβούσε» το QE, θα αύξανε επιθετικά τα επιτόκια, θα γινόταν ο κακός χαμός με τον πληθωρισμό, θα επέστρεφε στην Ευρώπη το φάντασμα της ύφεσης, αλλά η Ελλάδα θα παρακολουθούσε τις εξελίξεις με παροιμιώδη ηρεμία, θα αντιμετωπιζόταν ως ημίτρελος. Κι όμως, αυτή είναι σήμερα η μεγάλη εικόνα.
Αυτήν τη στιγμή το μεγάλο «όπλο» της Ελλάδας είναι το τεράστιο ταμειακό απόθεμα των περίπου 40 δισ ευρώ, το οποίο διατηρείται σε αυτά τα επίπεδα, παρά τα μέτρα στήριξης σε νοικοκυριά κι επιχειρήσεις. Με αυτά τα δεδομένα, η Ελλάδα δεν υποχρεώθηκε να χτυπήσει την πόρτα των αγορών με το μαχαίρι στο λαιμό, όπως η Ιταλία, ενώ οι φετινές δανειακές της ανάγκες αναθεωρήθηκαν στα 10 δισ από τα 12 δισ ευρώ, καθώς αφενός δεν κρίθηκε σκόπιμη στην παρούσα φάση η μείωση των εντόκων γραμματίων κατά 1 δισ ευρώ αφετέρου μπήκε στην εξίσωση το 1 δισ ευρώ από το πρόγραμμα SURE.
Με φόντο το... πάρτι που έχει στηθεί στις αγορές των κρατικών ομολόγων και την εκτίναξη των αποδόσεων, η Ελλάδα έχει την πολυτέλεια να ατενίζει με ηρεμία και το 2023, με τις δανειακές της ανάγκες να κινούνται στα επίπεδα του 2022, δηλαδή από 7-8 δισ ευρώ ως 10 δισ ευρώ, ανάλογα με τις συνθήκες που θα διαμορφωθούν στις αγορές. Μετά την απόφαση, μάλιστα, της ΕΚΤ να εφαρμόσει το σχέδιο επανεπένδυσης σε κρατικά ομόλογα με «ευελιξία», εκτιμάται ότι η Φρανκφούρτη μπορεί να αγοράσει ως το 2024 ελληνικά «χαρτιά» 15- 20 δισ ευρώ αντί 6,5 δισ ευρώ, εφόσον κριθεί αναγκαίο.
Ο σχεδιασμός αυτός αποτυπώνεται στο Προσχέδιο του Προϋπολογισμού, αν και... κρυπτογραφημένος. Συγκεκριμένα, αναφέρεται ότι «στόχευση της δανειακής στρατηγικής θα είναι η διασφάλιση της συνεχούς εκδοτικής παρουσίας του Ελληνικού Δημοσίου στις διεθνείς αγορές κεφαλαίων σε συνδυασμό με την αξιοποίηση των ευκαιριών που παρέχονται από τη συμμετοχή της χώρας στο PEPP καθ’ όλη τη διάρκειά του, η περαιτέρω παροχή εκδόσεων υψηλής ρευστότητας με διατήρηση της ήδη εκτεταμένης φυσικής ωρίμανσής τους, η μείωση των περιθωρίων δανεισμού του Ελληνικού Δημοσίου, καθώς και η περαιτέρω διασφάλιση της συνέπειας του ως κρατικού εκδότη με χαρακτηριστικά χώρας της Ευρωζώνης».
Από τα παραπάνω προκύπτει ότι θα αναζητηθεί το «παράθυρο» για τη μείωση των εκδόσεων εντόκων γραμματίων, όπως επίσης το «κυνήγι» της επενδυτικής βαθμίδας ως μέσο για την άμβλυνση των πιέσεων στα επιτόκια των επόμενων εκδόσεων.
Το 2023 θα είναι, όμως και η χρονιά του ή των «πράσινων» ομολόγων. Όπως σημειώνεται στο Προσχέδιο, αναλόγως των συνθηκών των αγορών, κατά το νέο έτος θα επιχειρηθεί και έκδοση ελληνικών κρατικών χρεογράφων με προσανατολισμό των δανειακών τους προσόδων στην «πράσινη» και «βιώσιμη» ανάπτυξη, με στόχο την επέκταση της επενδυτικής βάσης και τη βελτίωση της εικόνας της χώρας στις διεθνείς αγορές.
Τι εστί «πράσινο» ομόλογο; Πρόκειται για έκδοση με αποκλειστικό στόχο τη χρηματοδότηση περιβαλλοντικών projects ήτοι έργα για την ενεργειακή επάρκεια, την πρόληψη περιβαλλοντικής ρύπανσης, τη βιώσιμη γεωργία, αλιεία και δασοκομία, την προστασία των οικοσυστημάτων, τις «καθαρές» μεταφορές, τη βιώσιμη διαχείριση των υδάτων. Το πρώτο «πράσινο» ομόλογο εκδόθηκε το 2009 από την Παγκόσμια Τράπεζα, ενώ σήμερα υπολογίζεται ότι τέτοιου είδους ομόλογα ξεπερνάνε τα 250 δισ δολάρια στις διεθνείς αγορές.
Πηγή: Economistas.gr
