Το CCST, το οποίο αναπτύχθηκε από τον Συνασπισμό We Mean Business Coalition με την υποστήριξη της ομάδας UN Climate Champions και της Bain & Company, αξιολογεί την πρόοδο σε σχέση με τους διεθνείς ή εθνικούς κλιματικούς στόχους και εντοπίζει τα εμπόδια που αντιμετωπίζουν οι επιχειρήσεις που απομακρύνονται ταχέως από τον άνθρακα.
.
Με βάση έρευνες σε 250 επιχειρηματικούς ηγέτες και λεπτομερείς συνεντεύξεις με κορυφαίες εταιρείες του κλάδου και εμπειρογνώμονες του κλάδου, καθώς και ανάλυση μελλοντικών δεικτών και εταιρικών δεσμεύσεων, το CCST περιλαμβάνει στοιχεία από πάνω από 300 από τους μεγαλύτερους φορείς εκπομπών παγκοσμίως. Ο απολογισμός επικεντρώνεται σε μια ανάλυση με βάση τα δεδομένα οκτώ βασικών τομέων μετάβασης: ενέργεια, οδικές μεταφορές, σκυρόδεμα και τσιμέντο, χάλυβας, ναυτιλία, γεωργία, αερομεταφορές και υδρογόνο.
Τα αποτελέσματα υποδηλώνουν ότι η ανάπτυξη των καθαρών τεχνολογιών επιταχύνεται σε όλους τους τομείς, αναφέροντας την αύξηση της παραγωγής ενέργειας από ανανεώσιμες πηγές, των πωλήσεων επιβατικών ηλεκτρικών οχημάτων και ακόμη και σε τομείς που είναι πιο δύσκολο να αναχαιτιστούν, όπως η αεροπορία, η οποία αυξάνει την παραγωγή βιώσιμου αεροπορικού καυσίμου (SAF), καθώς οι κατασκευαστές αεροσκαφών σχεδιάζουν να καταστήσουν τους κινητήρες 100%-SAF έτοιμους ήδη από το 2030.
Η έκθεση αποδίδει μεγάλο μέρος αυτής της προόδου στη μείωση του κόστους, καθώς οι επιχειρήσεις επενδύουν στην εισαγωγή νέων τεχνολογιών στους κλάδους τους. Για παράδειγμα, το κόστος κεφαλαίου για την ηλιακή ενέργεια μειώθηκε κατά 85% σε μια δεκαετία, ενώ οι μπαταρίες ιόντων λιθίου επέτρεψαν την ηλεκτροδότηση των μεταφορών, μειώνοντας κατά 25% από το 2013 έως το 2022.
Παρά την πρόοδο αυτή, οι ηγέτες των επιχειρήσεων εξακολουθούν να ανησυχούν για τον ρυθμό της προόδου. Για παράδειγμα, υπό τις σημερινές συνθήκες, πάνω από το 30% των ερωτηθέντων καταλήγουν στο συμπέρασμα ότι η εταιρεία τους θα εξακολουθεί να εξαρτάται από τα ορυκτά καύσιμα μέχρι το 2050, ακόμη και εκείνες που έχουν θέσει στόχους καθαρού μηδενισμού πολύ νωρίτερα από την ημερομηνία αυτή.
Η έκθεση περιγράφει λεπτομερώς διάφορες προκλήσεις που πρέπει να αντιμετωπιστούν για την επίτευξη μηδενικών εκπομπών διοξειδίου του άνθρακα σε όλους τους τομείς. Αυτές περιλαμβάνουν την έλλειψη υποδομών για την παραγωγή καυσίμων στη ναυτιλιακή βιομηχανία, το υψηλό κόστος της τεχνολογίας παραγωγής χάλυβα με μηδενικό άνθρακα και την έλλειψη εργαζομένων με μηδενικό άνθρακα στη βιομηχανία ενέργειας.
Ο τομέας της ενέργειας
Ειδικά ο τομέας της ενέργειας αποτελεί μείζονα πρόκληση. Είναι ένας από τους μεγαλύτερους εκπέμποντες αερίων του θερμοκηπίου παγκοσμίως, και ενώ η έκθεση αναγνωρίζει ότι η ανάπτυξη της καθαρής ενέργειας "αυξάνεται με ταχείς ρυθμούς" και ότι η μετάβαση "βρίσκεται σε καλό δρόμο", υπάρχουν ακόμη σημαντικά εμπόδια που πρέπει να ξεπεραστούν.
Σύμφωνα με την έκθεση, τέσσερις οικονομίες θα διαδραματίσουν κρίσιμο ρόλο στον καθορισμό του ρυθμού της παγκόσμιας απεξάρτησης από τον άνθρακα στην ηλεκτροπαραγωγή. Η Κίνα, οι Ηνωμένες Πολιτείες, η Ευρωπαϊκή Ένωση και η Ινδία, μαζί, αντιπροσωπεύουν πάνω από το 60% της παγκόσμιας παραγωγής ηλεκτρικής ενέργειας.
Μία από τις βασικές προκλήσεις στις Ηνωμένες Πολιτείες είναι η ουρά διασύνδεσης, η οποία μπορεί να καθυστερήσει την ανάπτυξη έργων ανανεώσιμης ενέργειας. Ο Διεθνής Οργανισμός Ενέργειας (ΔΟΕ) επισήμανε πρόσφατα το θέμα αυτό στην έκθεσή του Electricity Grids and Secure Energy Transitions.
Μια άλλη πρόκληση είναι η συνεχιζόμενη εξάρτηση από τον άνθρακα σε ορισμένα μέρη του κόσμου. Η Κίνα, η Ινδία και η Νοτιοανατολική Ασία αναμένεται να παραμείνουν σε μεγάλο βαθμό εξαρτημένες από τα ορυκτά καύσιμα τα επόμενα χρόνια λόγω της αυξανόμενης ζήτησης που ξεπερνά την ικανότητα ανάπτυξης ανανεώσιμων πηγών ενέργειας.
Η έκθεση υποδεικνύει ότι απαιτείται μια βαθμιαία αλλαγή στον διεθνή συντονισμό για την αντιμετώπιση των προκλήσεων της ανάπτυξης των ανανεώσιμων πηγών ενέργειας. Ο συντονισμός αυτός θα πρέπει να εστιάζει στο σχεδιασμό της πολιτικής και της αγοράς και όχι στους στόχους, ώστε να διευκολύνεται η ανταλλαγή γνώσεων, να υποστηρίζεται η ανάπτυξη πιο ολοκληρωμένων αγορών ενέργειας και να μειώνεται το κόστος κεφαλαίου.
"Χρειάζεται περισσότερη πολιτική βούληση για να γίνουν οι απαιτούμενες σκληρές μεταρρυθμίσεις - είτε πρόκειται για τη διαχείριση των οικονομικών και κοινωνικών επιπτώσεων της απόσυρσης των παλαιών περιουσιακών στοιχείων άνθρακα, συμπεριλαμβανομένων πολλών νέων μονάδων, είτε για την αντιμετώπιση των συμφερόντων, είτε για την αλλαγή των κινήτρων γύρω από τη χρηματοδότηση της μετάβασης", αναφέρει η έκθεση.
Κυβερνητική παρέμβαση
Πάνω από το 70% των εταιρειών που συμμετείχαν στην έρευνα χαρακτήρισαν την κυβερνητική ρύθμιση ως τον σημαντικότερο παράγοντα για την επιτάχυνση της μετάβασης στην καθαρή ενέργεια, κατατάσσοντάς την σημαντικά υψηλότερα από την πίεση των καταναλωτών (37%) και την πίεση των επενδυτών (25%).
"Θέτοντας την ευθύνη στις επιχειρήσεις να εξισορροπήσουν τη δράση για το κλίμα με τα εμπορικά συμφέροντα, τις προετοιμάζουμε για αποτυχία", δήλωσε η Katherine Dixon, εταίρος της Bain & Company.
Ενώ οι περισσότερες επιχειρήσεις χαιρετίζουν τις υποστηρικτικές ρυθμίσεις, ορισμένες εξέφρασαν την ανησυχία τους για τον ρυθμό και το εύρος των ρυθμιστικών παρεμβάσεων, ιδίως για την επιβάρυνση που επιβάλλουν οι κανονισμοί της ΕΕ, όπως η οδηγία για την υποβολή εκθέσεων εταιρικής βιωσιμότητας (CSRD). Ένας επιχειρηματικός ηγέτης περιέγραψε τον κίνδυνο ότι η βιωσιμότητα "μετατρέπεται από ευκαιρία ηγεσίας σε ζήτημα συμμόρφωσης", γεγονός που θα μπορούσε να καταπνίξει την καινοτομία.
Προκειμένου να επιτύχουμε τους κλιματικούς μας στόχους, η έκθεση προτείνει ορισμένες λύσεις.
Εστίαση σε συγκεκριμένους τομείς: Η έκθεση τονίζει την ανάγκη επιτάχυνσης της ζήτησης για καθαρές λύσεις σε κάθε τομέα με την εφαρμογή στοχευμένων και ισχυρών στρατηγικών.
Σύμπραξη επιχειρήσεων-κυβερνήσεων: Ένα άλλο βασικό συμπέρασμα είναι η σημασία της συνεργασίας μεταξύ του δημόσιου και του ιδιωτικού τομέα για την αύξηση των επενδύσεων στη βιωσιμότητα. Αυτό απαιτεί σαφή κατανόηση της τεχνολογικής ανάπτυξης, ώστε οι επιχειρήσεις να μπορούν να κατευθύνουν αποτελεσματικά το κεφάλαιο.
Ενισχυμένη διεθνής συνεργασία: Η έκθεση υποστηρίζει ότι μικρότερες, ρεαλιστικές ομάδες κυβερνήσεων και επιχειρήσεων είναι καταλληλότερες για την προώθηση της αλλαγής από ό,τι μεγάλες, γενικευμένες συμμαχίες. Ο αποτελεσματικός διεθνής συντονισμός είναι απαραίτητος για την επιτάχυνση της καινοτομίας και της υιοθέτησης της τεχνολογίας σε παγκόσμιο επίπεδο, συμπεριλαμβανομένης της θέσπισης κοινών προτύπων. Οι κυβερνήσεις διαδραματίζουν καθοριστικό ρόλο στο συντονισμό των προσπαθειών τόσο σε πολυμερές επίπεδο όσο και σε συγκεκριμένους τομείς.
