Η Greenpeace καλωσορίζει τη συμφωνία των χωρών στην COP27 να καθιερώσουν ένα Ταμείο Απωλειών και Ζημιών ως ένα σημαντικό βήμα για την πρόοδο προς την κλιματική δικαιοσύνη. Όμως, όπως συμβαίνει συχνά, «ο διάβολος κρύβεται στις λεπτομέρειες», αναφέρει χαρακτηριστικά.
.
Σύμφωνα με την Οργάνωση, οι κυβερνήσεις έβαλαν τα θεμέλια ενός ταμείου που έπρεπε να έχει δημιουργηθεί εδώ και χρόνια, ώστε να προσφέρουν ζωτικής σημασίας βοήθεια στις ευάλωτες χώρες και κοινότητες που ήδη καταστρέφονται από την όλο και επιταχυνόμενη κλιματική κρίση.
«Μέχρι την τελευταία στιγμή οι διαπραγματεύσεις κινδύνευαν να οδηγηθούν σε πλήρη αποτυχία και υπήρχαν πιέσεις να μην υπάρξουν δεσμεύσεις σχετικά με τις Απώλειες και τις Ζημιές. Χρειάστηκε οργανωμένη πίεση από την πλευρά των αναπτυσσόμενων χωρών, που στάθηκαν στο ύψος τους, ώστε να ενσωματωθεί στο τελικό κείμενο σχετική δέσμευση και να ακουστούν τα αιτήματα των κλιματικών ακτιβιστών για ανάληψη ουσιαστικής δράσης», δήλωσε ο Yeb Saño, γενικός διευθυντής του γραφείου της Greenpeace νοτιοανατολικής Ασίας και επικεφαλής της αποστολής της Greenpeace στην COP.
«Η καθιέρωση του Ταμείου Απωλειών και Ζημιών στο Sharm El-Sheikh αποτελεί ένα πολύτιμο και απαραίτητο μοχλό πίεσης που πρέπει να αξιοποιήσουν οι κοινότητες και οι χώρες που βρίσκονται στην πρώτη γραμμή επιπτώσεων της κλιματικής αλλαγής, με τη βοήθεια και συμπαράσταση της κοινωνίας των πολιτών, και με βασικό όπλο την αλληλεγγύη», συμπλήρωσε ο Yeb Saño.
Πάντως, σύμφωνα με το WWF: «Καθώς θα προχωρούν οι συζητήσεις για το Ταμείο, πρέπει να διασφαλίσουμε ότι οι χώρες και οι εταιρείες που έχουν τη μεγαλύτερη ευθύνη για την κλιματική κρίση, θα κάνουν τη μεγαλύτερη συνεισφορά. Αυτό σημαίνει νέα και επιπλέον χρηματοδότηση για τις αναπτυσσόμενες χώρες και τις ευάλωτες στην κλιματική κρίση κοινότητες, όχι μόνο για τις απώλειες και ζημίες, αλλά και για την προσαρμογή σε αυτήν και τον μετριασμό των επιπτώσεών της. Οι αναπτυγμένες χώρες οφείλουν να τηρήσουν τον λόγο τους σχετικά με την υπάρχουσα δέσμευση των 100$ δισεκατομμυρίων ετήσιας στήριξης στις χώρες με χαμηλό εισόδημα ώστε να τις βοηθήσουν να εφαρμόσουν πολιτικές μείωσης του άνθρακα και να αυξήσουν την ανθεκτικότητα στις επιπτώσεις της κλιματικής κρίσης. Οφείλουν επίσης να εφαρμόσουν τη δέσμευσή τους να διπλασιάσουν τη χρηματοδότηση για την προσαρμογή».
