Για σχεδόν δύο δεκαετίες, το κουφάρι ενός ατελείωτου ξενοδοχείου αμαυρώνει μια ειδυλλιακή ακτογραμμή στη νότια Ισπανία. Η μοίρα του παραμένει θολή, αλλά το μάθημα είναι ξεκάθαρο: Είναι πιο εύκολο να βλάψεις το περιβάλλον παρά να το βοηθήσεις να βελτιωθεί.
Πριν από εξήντα χρόνια, ο Βρετανός σκηνοθέτης Ντέιβιντ Λιν ταξίδεψε στην απομακρυσμένη νότια επαρχία της Ισπανίας, Αλμερία, για να γυρίσει την βραβευμένη με Όσκαρ ταινία του, «Λόρενς της Αραβίας». Το κινηματογραφικό συνεργείο κατασκεύασε ένα αντίγραφο από κόντρα πλακέ της Άκαμπα, της πόλης-λιμάνι της Ερυθράς Θάλασσας, σε μια ξηρή κοίτη ποταμού που οδηγεί στην παρθένα παραλία του Algarrobico, όπου έκανε μια στάση ο Λόρενς και τα στρατεύματά του.
Από τότε πέρασαν αρκετά χρόνια και τα περισσότερα μέρη της ισπανικής ακτογραμμής έγιναν σχεδόν αγνώριστα, με πολυτελή θέρετρα για να προσελκύσουν τους τουρίστες και τα δολάρια τους, μαρίνες για γιοτ, γήπεδα γκολφ και άλλα κομφόρ. Η περιοχή της Αλμερίας φιλοξενεί ωστόσο ένα παράδοξο και αντιφατικό θέαμα. Από τη μια ένα μισοτελειωμένο ξενοδοχείο και από την άλλη το φυσικό καταφύγιο Cabo De Gatar.
Πρόκειται για ένα θαλάσσιο απόθεμα που δημιουργήθηκε με στόχο τη μείωση της εκμετάλλευσης των αλιευτικών πόρων και την πραγματοποίηση με βιώσιμο τρόπο. Αυτό βοηθά να το καταστήσει πλήρως συμβατό με την ανάκτηση των παραδοσιακών αλιευτικών περιοχών στις οποίες βρίσκεται.
Αυτό το αποθεματικό δηλώθηκε το 1995 από την Ανδαλουσιανή Υπηρεσία Περιβάλλοντος στον δήμο της Αλμερίας. Τα χαρακτηριστικά του που το προστατεύουν είναι: εντελώς κρυσταλλικό οδηγό, καθαρό από υπολείμματα που κατοικούνται από λιβάδια κοινότητες Posidonia oceanica (ενδημικά είδη) και άλλα Ατλαντικής προέλευσης. Σε αυτήν την περίπτωση, υπάρχει επίσης το φυσικό πάρκο Cabo de Gata Níjar στο φυσικό καταφύγιο. Αυτό το φυσικό πάρκο προορίζεται να προστατεύσει, όχι μόνο τα οικοσυστήματα που ανήκουν σε αυτήν την περιοχή, αλλά και να χρησιμεύσει ως προστατευτικό για τις εξωτερικές επιπτώσεις.
Η ιστορία του ξενοδοχείου είναι μπερδεμένη, αλλά η κατανόηση του ιστορικού του μπορεί να βοηθήσει να εξηγηθεί πώς ένα τουριστικό έργο μπορεί να πάει στραβά όταν τα πολιτικά, οικονομικά και περιβαλλοντικά συμφέροντα δεν ευθυγραμμίζονται.
Όταν δημιουργήθηκε το πάρκο, ο τοπικός δήμος της Καρμπονέρας χαρακτήρισε εκ νέου ένα τμήμα της προστατευόμενης περιοχής ως οικοδομήσιμη γη. Τελικά αγοράστηκε από την Azata, μια Ισπανική εταιρεία ανάπτυξης ακινήτων, η οποία στη συνέχεια έλαβε άδεια για να χτίσει το παραθαλάσσιο ξενοδοχείο της το 2003. Με το επιχείρημα ότι το ξενοδοχείο παραβίαζε το προστατευόμενο καθεστώς του πάρκου, οι περιβαλλοντικοί ακτιβιστές προσέφυγαν στο δικαστήριο και ζήτησαν να παγώσει το έργο το 2006, τη στιγμή που το έργο έφτανε στο τελικό στάδιο. Ακολούθησε μια δικαστική διαμάχη μιας δεκαετίας έως ότου, μετά από πολλές προσφυγές, το ισπανικό Ανώτατο Δικαστήριο έκρινε ότι το ξενοδοχείο παραβίαζε τους νόμους προστασίας του πάρκου. Στη συνέχεια ξέσπασε μια δικαστική διαμάχη για το ποιος θα έπρεπε να το κατεδαφίσει.
Το 2019, πριν χτυπήσει η πανδημία του κορωνοϊού, η Ισπανία ήταν ο δεύτερος πιο δημοφιλής προορισμός στον κόσμο - μετά τη Γαλλία με σχεδόν 84 εκατομμύρια διεθνείς επισκέπτες. Ένας σημαντικός αριθμός εξ΄αυτών ταξίδευε στις παραλίες με ψιλή άμμο της ανατολικής και νότιας Ισπανίας, όπου μεταξύ άλλων δεσπόζει το παρατημένο μισοτελειωμένο ξενοδοχείο. Το πάρκο Cabo de Gata την ίδια ώρα προσελκύει λάτρεις της φύσης και πεζοπόρους, καθώς και λάτρεις των αθλημάτων περιπέτειας όπως οι καταδύσεις και το kite surfing. Τα ξενοδοχεία είναι μικρά ενώ πολλοί επισκέπτες μένουν σε σκηνές.
Το ξενοδοχείο Algarrobico έχει όμως αναζωογονήσει τον τοπικό περιβαλλοντικό ακτιβισμό. Πέρυσι, περίπου 200.000 άνθρωποι υπέγραψαν μια αίτηση για να σταματήσει ένα boutique ξενοδοχείο μπροστά από μια άλλη από τις παραλίες του πάρκου, που ονομάζεται Genoveses. «Το Algarrobico ήταν μια τεράστια παρέκκλιση που δυστυχώς στιγμάτισε κάθε είδους νέα οικονομική δραστηριότητα σε όλη αυτήν την περιοχή», δήλωσε ο Ivan García, γενικός διευθυντής της Grupo Playas y Cortijos, της εταιρείας που θέλει να ανοίξει το boutique ξενοδοχείο. Ο κ. García ισχυρίζεται ότι τα σχέδια της εταιρείας σέβονται απολύτως το καθεστώς προστασίας του πάρκου.
Την ώρα λοιπόν που ακτιβιστές του περιβάλλοντος και εταιρείες κατασκευής μάχονται για το ποιος έχει δίκιο, στην το παράδειγμα του Algarrobico δείχνει ότι ο συμβιβασμός των δυο μοντέλων τουριστικής ανάπτυξης, βιώσιμου και μαζικού δεν έρχεται εις πέρας.
Mε πληροφορίες από New York Times