Περίπου το 1/3 των Αμερικανών δεν έχει δίπλωμα οδήγησης. Αυτό το ποσοστό δεν αντιστοιχεί σε ανήλικους που δεν έχουν τη δυνατότητα απόκτησής του, αλλά αφορά σε ένα διαρκώς αυξανόμενο ποσοστό ενηλίκων, ηλικιωμένων που δεν τους έχει ανανεωθεί η άδεια οδήγησης και ανθρώπων με αναπηρίες, όπως προβλήματα όρασης. Πολλοί ακόμα δεν έχουν δυνατότητα αγοράς αυτοκινήτου, ανάμεσα σε αυτούς πολλοί μαύροι και αυτόχθονες, μετανάστες και όσοι βρίσκονται κάτω από το όριο της φτώχειας.
.
Εντούτοις, καθώς το σύστημα μεταφορών έχει δομηθεί γύρω από την οδήγηση, το ενδεχόμενο να αντέξει κανείς μία εβδομάδα χωρίς αυτοκίνητο μοιάζει απίθανο, ιδίως για όσους κατέχουν ηγετικές θέσεις.
Αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο το 2021 η ομάδα Υπεράσπισης των Δικαιωμάτων των Ατόμων με Αναπηρία στην Ουάσινγκτον ξεκίνησε την πρωτοβουλία «Εβδομάδα χωρίς αυτοκίνητο». Η ομάδα καλεί τοπικούς αξιωματούχους, επαγγελματίες του τομέα των μεταφορών και όποιον άλλον θέλει να συμμετάσχει σε αυτή την πρόκληση να περάσει μια ολόκληρη εβδομάδα καλύπτοντας όλες τις ανάγκες του χωρίς να οδηγήσει. Οι συμμετέχοντες μπορούν να χρησιμοποιήσουν τα μέσα μαζικής μεταφοράς, μπορούν να πληρώσουν για τη διαδρομή που επιθυμούν να διανύσουν, να περπατήσουν, να κάνουν πατίνι, σκούτερ ή ποδήλατο. Και αν είναι απολύτως απαραίτητο, τότε μόνο να πάρουν τα κλειδιά του αυτοκινήτου τους. Καλούνται, όμως, να σκεφτούν τι θυσίες πρέπει να κάνει κάποιος που δεν έχει αυτή την επιλογή.
Η πρωτοβουλία πραγματοποιήθηκε στις αρχές του περασμένου Οκτωβρίου σε εθνικό επίπεδο σε συνεργασία με την ομάδα America Walks και συμμετοχή 50 ομάδων που δρουν για την ευαισθητοποίηση των πολιτών, εκ των οποίων οι: Access Living Chicago, Disability Rights New York, Dallas Bicycle Coalition, Sustain Charlotte, Our Streets Minneapolis και Living Streets Alliance.
«Όλοι θα έπρεπε να μπορούν να μετακινούνται με ασφάλεια, είτε είναι κάτοχοι αυτοκινήτου είτε όχι», δήλωσε ο Μάικ ΜακΓκιν, εκτελεστικός διευθυντής της America Walks. «Πρέπει να αναγνωρίσουμε τον επιβλαβή αντίκτυπο της εξάρτησης από το αυτοκίνητο», συμπλήρωσε.
Στην πολιτεία της Ουάσιγκτον, η πρωτοβουλία ενίσχυσε την καμπάνια ενημέρωσης και παρακίνησε τους αξιωματούχους να ασκήσουν πιέσεις για επενδύσεις στο δίκτυο μεταφορών και να σημειωθούν αλλαγές ώστε να διευκολυνθούν οι μετακινήσεις όσων δε μπορούν να οδηγήσουν.
«Δεν υπάρχει εναλλακτική μετακίνησης», δήλωσε η Κλάουντια Μπαλντούτσι, μέλος του συμβουλίου της κομητείας της Κινγκ Κάουντρι. «Συνειδητοποίησα πως το σύστημά μας δεν λειτουργεί για όλους, ειδικά για όσους ζουν στα προάστια», πρόσθεσε.
Η Τζάνι Χίτσεν, μέλος του συμβουλίου της κομητείας Πιρς αναλόγως δήλωσε: «Δεν έχουμε σχεδιάσει τις υποδομές υπολογίζοντας όλους τους ανθρώπους».
Πριν την πρωτοβουλία η Χίτσεν δεν είχε αντιληφθεί πόσο δύσκολη και μη ασφαλής θα μπορούσε να είναι η περιήγησή της εκτός της περιοχής της. Ακόμη και το μισό μίλι με τα πόδια μέχρι το πλησιέστερο παντοπωλείο ήταν άβολο και επικίνδυνο εξαιτίας της έλλειψης πεζοδρομίων κατά μήκος της διαδρομής. Η εμπειρία ώθησε την Χίτσεν να απαιτήσει βελτιώσεις υποδομών για έργα επαρχιακών δρόμων. «Όταν συζητούμε για τα έργα, ρωτάω αν για παράδειγμα περιλαμβάνουν ποδηλατόδρομο, διαβάσεις πεζών και φωτισμό», εξήγησε.
Η δήμαρχος Λιν Ρόμπινσον του Μπέλβιου της Ουάσιγκτον, η οποία συμμετείχε στην πρωτοβουλία τον περασμένο χρόνο, ανέφερε ότι η προσπάθεια ανέδειξε τη σημασία της δημιουργίας διαδρομών για περπάτημα, ποδηλασία και πατίνια που επιτρέπουν στους χρήστες να διασχίζουν ή να παρακάμπτουν με ασφάλεια μεγάλες οδικές αρτηρίες. «Είναι σχεδόν πιο επικίνδυνο να έχεις ένα ημιτελές δίκτυο», τόνισε.
«Αν κάνουμε (σ.σ τις μετακινήσεις) ασφαλείς για τους ηλικιωμένους μας, για τους νέους μας, για τα άτομα με αναπηρίες ώστε να μπορούν να περιηγηθούν στην κοινότητά τους, τότε θα τις κάνουμε ασφαλείς για όλους», δήλωσε το μέλος του δημοτικού συμβουλίου του Σιάτλ, Τάμυ Μοράλες, που υποστηρίζει την κατασκευή πεζοδρομίων σε σημεία που λείπουν και την επισκευή όσων έχουν υποστεί φθορές.
Ο σχεδιασμός των πόλεων γύρω από το αυτοκίνητο έχει επιφέρει σημαντικές επιπτώσεις στο κλίμα, την υγεία και τη δημόσια ασφάλεια και αυτή η ζημιά πλήττει δυσανάλογα τις φτωχές κοινότητες. Επιπλέον, είναι σαφές πώς οι υποδομές αποκλείουν όσους δεν οδηγούν. Ανεξάρτητα από ηλικία, τις γνωστικές ικανότητες και τη σωματική υγεία πρέπει όλοι να έχουν δικαίωμα στη μετακίνηση.
Πηγή: Newmoney.gr
