Ξεκίνησε η Διάσκεψη του ΟΗΕ για την Κλιματική Αλλαγή (COP29) στο Μπακού του Αζερμπαϊτζάν (11-22 Νοεμβρίου) και οι ηγέτες των χωρών οφείλουν να ανταποκριθούν με τόλμη σε ένα ακόμη έτος με θερμοκρασίες ρεκόρ, αμέτρητα ακραία καιρικά φαινόμενα και αύξηση των εκπομπών αερίων.
.
Οφείλουν να συμφωνήσουν σε έναν ισχυρό νέο χρηματοδοτικό στόχο για τη στήριξη της απελπιστικά αναγκαίας δράσης για το κλίμα στις αναπτυσσόμενες χώρες, σύμφωνα με την Greenpeace.
Ο Jasper Inventor, Επικεφαλής της Αντιπροσωπείας της διεθνούς Greenpeace στην COP29, δήλωσε: «Καθώς η πραγματικότητα ξεπερνά τις προβλέψεις – από την εκτόξευση των εκπομπών μέχρι την άνοδο της θερμοκρασίας και την επιδείνωση των επιπτώσεων – έχουμε φτάσει σε ένα σημείο καμπής. Για πάρα πολύ καιρό, οι απαιτήσεις της επιστήμης για ταχεία και τολμηρή δράση αντιμετωπίζονταν με δυσανάλογα ήπιες αντιδράσεις από πάρα πολλούς παγκόσμιους ηγέτες. Αυτό πρέπει να αλλάξει!
«Άνθρωποι πεθαίνουν, οι πόλεις και η φύση καταστρέφονται από καταιγίδες και πλημμύρες, αλλά η ελπίδα για δράση για το κλίμα δεν χάνεται. Αυτή η δράση όμως βασίζεται σε μια δίκαιη χρηματοδότηση και στην απόδοση ευθυνών στους μεγάλους ρυπαντές. Οι εταιρείες ορυκτών καυσίμων και όλοι όσοι ρυπαίνουν πρέπει επιτέλους να πληρώσουν για τις απώλειες και τις ζημιές που προκάλεσαν. Οι ηγέτες οφείλουν να βρουν τη δύναμη να επιβάλουν αυτή τη δικαιοσύνη και πρέπει να δράσουν τώρα».
Ο Κωστής Γριμάνης, υπεύθυνος για θέματα κλίματος και ενέργειας στο ελληνικό γραφείο της Greenpeace, δήλωσε: «Ως ελάχιστο αποδεκτό σχέδιο για τη διάσωση της ανθρωπότητας, η συμφωνία της COP29 πρέπει να περιλαμβάνει και να ενισχύει την απόφαση της COP28 για την απεξάρτηση από τα ορυκτά καύσιμα – μια πορεία που πρέπει να φέρει φιλόδοξα σχέδια δράσης για το κλίμα ως το 2035 σχετικά με τη σταδιακή κατάργηση του λιγνίτη, του πετρελαίου και του αερίου. Οι κλιματικές καταστροφές εντείνονται με τραγικές συνέπειες για όλη την ανθρωπότητα και οι πολιτικοί πρέπει να επιταχύνουν και να αναλάβουν την επείγουσα δράση που απαιτείται».
Στην COP29, η Greenpeace ζητά:
- Έναν φιλόδοξο χρηματοδοτικό στόχο, τον Νέο Συλλογικό Ποσοτικοποιημένο Στόχο (NCQG)[1], ο οποίος δεσμεύεται για σημαντικά αυξημένη δημόσια χρηματοδότηση προς τις αναπτυσσόμενες χώρες για την προσαρμογή, τον μετριασμό και την αντιμετώπιση των απωλειών και ζημιών, και αναγκάζει τη βιομηχανία ορυκτών καυσίμων και άλλους μεγάλους ρυπαντές να πληρώσουν για αυτά.
- Εφαρμογή της συμφωνίας της COP28 για την απεξάρτηση από τα ορυκτά καύσιμα, συμπεριλαμβανομένου του τρόπου με τον οποίο οι χώρες θα ευθυγραμμίσουν τα εθνικά σχέδια δράσης για το κλίμα ως το 2030 και το 2035 με τον στόχο του 1,5°C.
- Αποτροπή ενός ανεπαρκούς αποτελέσματος σχετικά με την αντιστάθμιση άνθρακα και τις αγορές άνθρακα, για την προστασία και την αποκατάσταση των οικοσυστημάτων.
Από την ελληνική κυβέρνηση, περιμένουμε τα εξής:
- Δέσμευση για απεξάρτηση από τα ορυκτά καύσιμα και στην Ελλάδα πολύ πριν το 2050. Η κυβέρνηση οφείλει να σταματήσει να υπεκφεύγει και να στηρίξει το αίτημα των κρατών μελών για ταχεία και δίκαιη απεξάρτηση. Πρακτικά, αυτό σημαίνει φρένο σε όλα τα σχέδια για εξορύξεις αερίου στη χώρα μας, τέλος στα νέα έργα ορυκτού αερίου όπως τις μονάδες LNG, και διοχέτευση των χρηματοδοτικών πόρων σε έργα ανανεώσιμης ενέργειας, εξοικονόμησης, αποθήκευσης και μείωσης της κατανάλωσης ενέργειας.
- Στήριξη ενός φιλόδοξου χρηματοδοτικού στόχου για τις απώλειες και ζημίες από την κυβέρνηση και δέσμευση ότι και η χώρα μας θα επιβάλλει εθνικά φορολογικά μέτρα στις εταιρείες ορυκτών καυσίμων.
- Ξεκάθαρη θέση και όχι διγλωσσία. Οι πυρκαγιές και πλημμύρες που κόστισαν τη ζωή αρκετών συμπολιτών μας και κατέστρεψαν εκατομμύρια στρέμματα καλλιεργούμενης γης, δάσους και πολύτιμων φυσικών οικοσυστημάτων δεν πρέπει να ξεχαστούν. Η ευθύνη της κυβέρνησης για την πρόληψη και την ανάκαμψη από τις καταστροφές αυτές δεν συνάδει με νέα έργα ορυκτών καυσίμων. Ένας άλλος δρόμος, με στόχο την ανθεκτικότητα της χώρας σε επόμενα ακραία φαινόμενα, είναι απαραίτητος.
Η Tracy Carty, ειδική σε θέματα πολιτικών για το κλίμα στη διεθνή Greenpeace, δήλωσε: «Ο NCQG αναμένεται να ορίσει τους όρους που θα καθορίσουν ποιος θα πληρώσει για το αυξανόμενο κόστος της δράσης για το κλίμα κατά την επόμενη δεκαετία και πέραν αυτής, και αν οι χώρες και οι κοινότητες που ευθύνονται λιγότερο για την κλιματική κρίση θα λάβουν την υποστήριξη που δικαιούνται και χρειάζονται επειγόντως».
«Καθώς το ανθρώπινο κόστος της αδράνειας αυξάνεται, τα τρισεκατομμύρια σε επιδοτήσεις που λαμβάνει η βιομηχανία ορυκτών καυσίμων και τα κέρδη που αποκομίζει επισκιάζουν τη χρηματοδότηση του κλίματος προς τις αναπτυσσόμενες χώρες. Το NCQG πρέπει να αποκαταστήσει αυτή την αδικία και να κάνει τους ρυπαντές να πληρώσουν για τη ζημιά και τη βλάβη που έχουν προκαλέσει».
«Απαιτούνται τρισεκατομμύρια δολάρια για τα εθνικά σχέδια δράσης για το κλίμα των αναπτυσσόμενων χωρών. Απαιτείται μία σαφής δέσμευση των πλούσιων ανεπτυγμένων χωρών που θα αυξήσει σημαντικά τη δημόσια χρηματοδότηση, με στόχο τη στήριξη των αναπτυσσόμενων χωρών, ώστε να μπορέσουν να ανταποκριθούν στις αυξανόμενες κλιματικές επιπτώσεις και να μεταβούν στις ανανεώσιμες πηγές ενέργειας».
