Ο καλύτερος τρόπος για να αντιμετωπίσουν τα κράτη τις εκπομπές που προκαλούν την κλιματική αλλαγή περιλαμβάνει τη χρήση ενός συνδυασμού διαφόρων χρηματοοικονομικών και ρυθμιστικών μοχλών, σύμφωνα με πρωτοποριακή ανάλυση 41 χωρών σε έξι ηπείρους.
.
Οι πιο επιτυχημένες κινήσεις περιελάμβαναν ένα μείγμα πολιτικών που περιλάμβαναν επιδοτήσεις καθώς και ρυθμίσεις και μηχανισμούς τιμολόγησης, κατέληξε η μελέτη.
Για παράδειγμα, η προσπάθεια του Ηνωμένου Βασιλείου να περιορίσει την ηλεκτροπαραγωγή με καύση άνθρακα και η εξάπλωση των ηλεκτρικών οχημάτων στη Νορβηγία ήταν επιτυχείς μόνο επειδή η πολιτική συνδυαζόταν με φορολογικά ή τιμολογιακά κίνητρα.
Η μελέτη των έως και 1.500 προσεγγίσεων για την κλιματική αλλαγή σε όλο τον κόσμο για την αξιολόγηση των πολλών πολιτικών προσπαθειών για τον περιορισμό της υπερθέρμανσης του πλανήτη έγινε υπό την καθοδήγηση του Ινστιτούτου Potsdam για την έρευνα των επιπτώσεων του κλίματος και με τη βοήθεια της τεχνητής νοημοσύνης.
Ο σωστός συνδυασμός μέτρων ήταν «ζωτικής σημασίας» για τη μείωση των εκπομπών, δήλωσε ο Nicolas Koch, ένας από τους συν-συγγραφείς. Το να βασιστεί κανείς μόνο σε επιδοτήσεις ή κανονισμούς, για παράδειγμα, ήταν «ανεπαρκές», πρόσθεσε.
«Για παράδειγμα, δείχνουμε ότι οι απαγορεύσεις των σταθμών ηλεκτροπαραγωγής με καύση άνθρακα ή των αυτοκινήτων με κινητήρα εσωτερικής καύσης δεν οδηγούν σε σημαντικές μειώσεις των εκπομπών όταν εφαρμόζονται μόνες τους», δήλωσε ο Koch, ο οποίος είναι επίσης επικεφαλής του εργαστηρίου αξιολόγησης πολιτικών στο Ερευνητικό Ινστιτούτο Mercator για τα Παγκόσμια Κοινά και την Κλιματική Αλλαγή.
Στις ΗΠΑ, ένας αποτελεσματικός συνδυασμός πολιτικής ήταν τα φορολογικά κίνητρα, οι επιδοτήσεις για οχήματα χαμηλών εκπομπών και τα πρότυπα απόδοσης CO₂ που τις βοήθησαν να μειώσουν τις εκπομπές των μεταφορών μετά το 2008.
Στην Κίνα, οι βιομηχανικές εκπομπές περιορίστηκαν συνοδεύοντας τα πιλοτικά συστήματα εμπορίας δικαιωμάτων εκπομπών διοξειδίου του άνθρακα με μειωμένες επιδοτήσεις ορυκτών καυσίμων και περισσότερα χρηματοδοτικά κίνητρα για την ενεργειακή απόδοση, κατέληξε η έρευνα.
Η μελέτη χρησιμοποίησε στατιστικές τεχνικές ενισχυμένες με τεχνητή νοημοσύνη για να αξιολογήσει διάφορες πολιτικές που εφαρμόστηκαν από το 1998 έως το 2022 σε χώρες που τις επέβαλαν έναντι εκείνων που δεν τις επέβαλαν, με βάση τη βάση δεδομένων του ΟΟΣΑ για την κλιματική πολιτική.
Η έρευνα πραγματοποιείται καθώς οι χώρες δέχονται πιέσεις για την κατάρτιση ισχυρών σχεδίων για το κλίμα, γνωστών ως εθνικά καθορισμένες συνεισφορές, τα οποία πρόκειται να υποβληθούν στο σκέλος της κλιματικής αλλαγής του ΟΗΕ στις αρχές του 2025.
Οι ερευνητές έκριναν μόνο 63 παρεμβάσεις πολιτικής από τις 1.500 ως «επιτυχείς», οι οποίες ορίζονται ως επιτυχείς μειώσεις μεταξύ 0,6 και 1,8 δισ. τόνων CO₂. Το έγγραφο κάλυψε τέσσερις τομείς: κτίρια, ηλεκτρική ενέργεια, βιομηχανία και μεταφορές.
Παραδείγματα επιτυχίας δόθηκαν από τη Νότια Αφρική για τις εκπομπές των κτιρίων, τη Βραζιλία για την παραγωγή ηλεκτρικής ενέργειας, τη Νότια Κορέα για την αποδοτικότητα της βιομηχανίας και τη Γερμανία για τις μεταφορές.
Ο Bob Ward, διευθυντής πολιτικής στο Grantham Research Institute, δήλωσε ότι η έρευνα ήταν «ενδιαφέρουσα» αλλά είχε «σοβαρούς περιορισμούς» επειδή η μεθοδολογία της παράβλεψε βασικές πολιτικές «που οδήγησαν σε μακροπρόθεσμες μειώσεις των εκπομπών, χωρίς όμως να δημιουργήσουν απότομη διακοπή στις τάσεις των εκπομπών».
