Σημαντική αύξηση στην τραπεζική χρηματοδότηση εταιρειών στους τομείς της γεωργίας, της δασοκομίας και της χρήσης γης που είναι πιο οι πλέον υπεύθυνες για την αποψίλωση των δασών, καταγράφηκε το 2021.
.
Σύμφωνα με μελέτη που εξέδωσε ο Συνασπισμός ΜΚΟ Forests & Finance, που επιδιώκει να βελτιώσει τη διαφάνεια, τις πολιτικές, τα συστήματα και τους κανονισμούς στον χρηματοπιστωτικό τομέα, διαπίστωσε ότι η χρηματοδότηση αυτών των εταιρειών από τα κορυφαία χρηματοπιστωτικής ιδρύματα, αυξήθηκε πάνω από 60% στα 47 δισεκατομμύρια δολάρια μεταξύ 2020 και 2021.
Η ανάλυση έρχεται ενόψει του επόμενου γύρου των παγκόσμιων συνομιλιών για το κλίμα τον Νοέμβριο, όπου η προστασία των τροπικών δασών και της βιοποικιλότητας θα είναι κεντρικό θέμα.
Οι τράπεζες έχουν διοχετεύσει 267 δισεκατομμύρια δολάρια σε εταιρείες βασικών εμπορευμάτων που απειλούν τα δάση από την υπογραφή της Συμφωνίας του Παρισιού για το κλίμα το 2015, αναφέρει η μελέτη, ενώ οι επενδυτές διατηρούσαν 40 δισεκατομμύρια δολάρια σε ομόλογα και μετοχές από τον Σεπτέμβριο του τρέχοντος έτους.
«Τα χρηματοπιστωτικά ιδρύματα του κόσμου αυξάνουν πραγματικά τον δανεισμό τους στις ίδιες τις βιομηχανίες που οδηγούν την ανθρωπότητα στο χείλος του γκρεμού», δήλωσε ο Tom Picken, διευθυντής της Forest and Finance Campaign του Rainforest Action Network, επικαλούμενος «επικίνδυνα ανεπαρκείς» πολιτικές.
Η αξιολόγηση της πολιτικής Δασών και Χρηματοοικονομικών 200 χρηματοπιστωτικών ιδρυμάτων που εκτέθηκαν σε εταιρείες που εργάζονται σε περιοχές που κινδυνεύουν από αποψίλωση στη Λατινική Αμερική, τη Νοτιοανατολική Ασία και τη Δυτική και Κεντρική Αφρική, αναφέρει ότι το 59% αυτών είναι κάτω από ένα στα 10.
Στην Ινδονησία, για παράδειγμα, οι παραγωγοί χαρτοπολτού και χαρτιού της νοτιοανατολικής Ασίας συνεχίζουν να επεκτείνουν την παραγωγή τους, θέτοντας υπό πίεση τα εναπομείναντα δάση της χώρας. ενώ στη Βραζιλία, η βιομηχανία βοείου κρέατος έχει συμβάλει στο 80% της αποψίλωσης των δασών του Αμαζονίου από το 1985, ανέφερε η έκθεση.
Οι πολιτικές των χρηματοπιστωτικών εταιρειών σχετικά με την παροχή πιστώσεων ή επενδύσεων και στους δύο τομείς ήταν «πολύ αδύναμες», σημείωσε επίσης η μελέτη, και έχουν κάνει ελάχιστα για να αποτρέψουν την υποβάθμιση του περιβάλλοντος, να υποστηρίξουν τα δικαιώματα των αυτόχθονων πληθυσμών και των τοπικών κοινοτήτων ή να εξασφαλίσουν ότι οι εταιρείες δεν εκμεταλλεύονται τους ανθρώπους μέσω εξαναγκαστικής εργασίας.
«Αυτή η τελευταία αξιολόγηση δείχνει πόσο οι μεγάλες τράπεζες και οι θεσμικοί επενδυτές είναι τυφλοί απέναντι στον επείγοντα χαρακτήρα της στιγμής», δήλωσε ο Picken.
