Καθώς η κλιματική αλλαγή δεν σέβεται τα σύνορα, οι επιπτώσεις της θα γίνουν πολύ πιο έντονα αισθητές από τις φτωχότερες αγορές του αναπτυσσόμενου κόσμου.
Ο κόσμος αρχίζει να συνειδητοποιεί ότι απαιτείται δράση για να μειώσουμε την εξάρτησή μας από τα ορυκτά καύσιμα και να προχωρήσουμε σε μηδενικές εκπομπές διοξειδίου του άνθρακα, αλλά η μετάβαση πρέπει να γίνει με τρόπο που να μην αφήνει κανέναν πίσω.
Το μεγάλο ερώτημα είναι πώς θα βρούμε τα χρήματα για τη μετάβαση στο καθαρό μηδέν; Οι κυβερνήσεις αναζητούν τρόπους για την εισαγωγή περισσότερων ανανεώσιμων πηγών ενέργειας, τη δημιουργία καθαρότερων δικτύων μεταφορών και την ενεργειακή απόδοση των κτιρίων.
Ενώ οι ανεπτυγμένες αγορές είναι πιθανό να διαθέτουν τα οικονομικά μέσα για την επίτευξη των μακροπρόθεσμων κλιματικών τους στόχων, στις αναδυόμενες αγορές το χρηματοδοτικό κενό παραμένει μεγάλο. Σύμφωνα με την τελευταία μας έκθεση, "Just in Time", οι αναδυόμενες αγορές χρειάζονται σχεδόν 95 τρισεκατομμύρια δολάρια για τη μετάβαση.
Η εξεύρεση χρηματοδότησης δεν θα είναι εύκολη. Οι υψηλότεροι φόροι και ο δανεισμός στις αναδυόμενες αγορές θα μπορούσαν να ασκήσουν μεγαλύτερη πίεση σε ορισμένες από τις πιο μειονεκτούσες κοινότητες. Η κατανάλωση των νοικοκυριών στις αναδυόμενες αγορές θα είναι, κατά μέσο όρο, 5% χαμηλότερη ετησίως, καθιστώντας τα νοικοκυριά κατά περίπου 2 τρισεκατομμύρια δολάρια φτωχότερα ετησίως από τώρα έως το 2060. Αυτό απλά δεν πρόκειται να λειτουργήσει.
Αυτό που χρειαζόμαστε είναι μια δίκαιη μετάβαση - μια μετάβαση όπου οι αναδυόμενες αγορές μπορούν να φτάσουν στο καθαρό μηδέν χωρίς να θυσιάσουν την ανάπτυξη και την ευημερία. Για όσο διάστημα η ανάπτυξή τους παραμένει σε μεγάλο βαθμό εξαρτώμενη από δραστηριότητες έντασης άνθρακα, οι εκπομπές σε πολλές από αυτές τις αγορές είναι πιθανό να συνεχίσουν να αυξάνονται. Όσο πιο γρήγορα μπορέσουμε να τους διοχετεύσουμε χρηματοδότηση για το κλίμα και να καλλιεργήσουμε μια πιο βιώσιμη ανάπτυξη, τόσο πιο γρήγορα θα μπορέσουν να μεταβούν στο καθαρό μηδέν.
Εύρεση χρηματοδότησης για μια "δίκαιη μετάβαση
Για τη δίκαιη μετάβαση, οι ανεπτυγμένες αγορές πρέπει να βοηθήσουν τις αναδυόμενες αγορές να βρουν τη χρηματοδότηση που χρειάζονται. Εδώ είναι που οι ιδιώτες επενδυτές μπορούν να έχουν τεράστιο αντίκτυπο.
Από τα 94,8 τρισεκατομμύρια δολάρια που απαιτούνται, εκτιμάται ότι υπάρχουν 83 τρισεκατομμύρια δολάρια ευκαιρία για τους ιδιώτες επενδυτές. Ωστόσο, όπως φαίνεται στην έκθεσή μας για το 2020, "Το ερώτημα των 50 τρισεκατομμυρίων δολαρίων", η ενθάρρυνση των επενδύσεων στις αναδυόμενες αγορές μπορεί να αποδειχθεί δύσκολη.
Οι 300 μεγαλύτερες επενδυτικές εταιρείες παγκοσμίως, με συνολικό υπό διαχείριση ενεργητικό άνω των 50 τρισεκατομμυρίων δολαρίων, έχουν μόλις το 2%, 3% και 5% των επενδύσεών τους στη Μέση Ανατολή, την Αφρική και τη Νότια Αμερική, αντίστοιχα.
Η ενθάρρυνση περισσότερων ιδιωτικών επενδύσεων θα μπορούσε να βοηθήσει τη μετάβαση των αναδυόμενων αγορών, αυξάνοντας παράλληλα την ανάπτυξη. Εάν οι επενδυτές συμβάλουν στη χρηματοδότηση μιας δίκαιης μετάβασης, η κατανάλωση των νοικοκυριών στις αναδυόμενες αγορές θα μπορούσε να είναι έως και 4,5% υψηλότερη κατά μέσο όρο κάθε χρόνο από τώρα έως το 2060, ενώ το ΑΕΠ των αναδυόμενων αγορών θα ήταν κατά μέσο όρο 3,1% υψηλότερο κάθε χρόνο την ίδια περίοδο.
Η απόκτηση αυτής της επένδυσης είναι ζωτικής σημασίας, καθώς το διακύβευμα δεν θα μπορούσε να είναι μεγαλύτερο. Εάν οι αναδυόμενες αγορές δεν λάβουν βοήθεια για τη μετάβασή τους στο καθαρό μηδέν, είτε δεν θα μεταβούν καθόλου, πράγμα που σημαίνει ότι οι στόχοι της Συμφωνίας του Παρισιού θα χαθούν, είτε θα μεταβούν αλλά αυτό θα έχει ακρωτηριασμό στις οικονομίες τους. Στερώντας από τις αγορές αυτές την ίδια ανάπτυξη που απολαμβάνουν τα πλουσιότερα έθνη επί δύο αιώνες, τροφοδοτούμενα από τον άνθρακα, θα ήταν άδικη και θα μπορούσε να προκαλέσει εμβάθυνση της παγκόσμιας ανισότητας και κοινωνική αναταραχή.
Πηγή: WEF
