Για τα στελέχη επιχειρήσεων που ασχολούνται με τη Βιωσιμότητα, τα ακρωνύμια των σχετικών ρυθμιστικών πλαισίων και πιστοποιήσεων είναι πλέον μέρος της εργασιακής τους καθημερινότητας. Οι πρόσφατες ανακοινώσεις της οδηγίας CSRD για την υποχρεωτική δημοσιοποίηση στοιχείων Βιωσιμότητας και των εγκεκριμένων πλέον προτύπων Εκθέσεων Βιωσιμότητας ESRS είναι δεσμευτικές για περισσότερες από 50.000 επιχειρήσεις της ΕΕ και μεταξύ αυτών για πολλές ελληνικές. Τα επόμενα χρόνια, για την πλειοψηφία των μεσαίων και μεγάλων επιχειρήσεων, η Βιωσιμότητα από “nice to have” γίνεται “must have”.
Υπάρχει άγχος να γίνει σωστά το reporting, αλλά και αισιοδοξία ότι την επόμενη χρονιά θα είναι καλύτερο, πληρέστερο και λιγότερο χρονοβόρο. Ωστόσο, σε μια εποχή αυξημένης περιβαλλοντικής συνείδησης, ο ρόλος των στελεχών Βιωσιμότητας δεν περιορίζεται στη συμμόρφωση με τη νομοθεσία και τους κανονισμούς.
Τα στελέχη Βιωσιμότητας είναι πρωτίστως καταλύτες αλλαγών και εύρεσης λύσεων για το πώς η επιχειρηματική λειτουργία και η συνύπαρξη στο εργασιακό περιβάλλον αφήνουν πραγματικά θετικό αποτύπωμα. Και εάν οι αλλαγές αυτές προσκρούουν σε εμπόδια, να διατηρήσουμε την πίστη ότι τα εμπόδια αίρονται με τη δύναμη της συνεργασίας. Εργαζόμενοι και ομάδες με διαφορετική οπτική και τεχνογνωσία και κοινό στόχο τη βελτίωση μπορούν να μεγαλουργήσουν εάν επανεξετάσουν:
- Τον κύκλο ζωής των προϊόντων και τη διαδικασία παροχής υπηρεσιών: Η ενσωμάτωση της καινοτομίας, η εφαρμογή τεχνολογιών διαχείρισης ενέργειας και η βελτιστοποίηση της εφοδιαστικής αλυσίδας είναι κινήσεις που πηγαίνουν την επιχείρηση μπροστά. Εκτός όμως από την επιχειρηματική επίδοση, το αποτέλεσμα έχει θετικό αντίκτυπο και στο φυσικό περιβάλλον, καθώς, μακροπρόθεσμα, κερδοφορία και ευημερία συμβαδίζουν.
- Τις διαδικασίες προμηθειών: H λήψη αποφάσεων αγοράς προϊόντων για χρήση από την επιχείρηση και τους εργαζομένους της είναι συνδεδεμένη με τη μείωση κόστους. Πέραν αυτού, χρειάζεται να συνυπολογίζεται ο κύκλος ζωής των προϊόντων, ο φιλικός προς το περιβάλλον τρόπος λειτουργίας των προμηθευτριών εταιρειών και η διαδικασία διακίνησης των προϊόντων, κυρίως ως προς το μέσο και τη συχνότητα.
- Τη λειτουργία των κτηριακών εγκαταστάσεων: Η ενεργειακή απόδοση και η ελεγχόμενη χρήση ρεύματος, η εξοικονόμηση υδάτινων πόρων και αξιοποίηση όμβριων υδάτων, η ανακύκλωση όσων των δυνατών περισσότερων υλικών και η δημιουργία χώρων πρασίνου που βελτιώνουν την ποιότητα του αέρα είναι, ενδεχομένως, προφανείς κινήσεις μείωσης του περιβαλλοντικού αποτυπώματος. Αυτό που δεν είναι προφανές σε όλους είναι ότι καταμετρώντας, αξιολογώντας και στοχοθετώντας σε αυτά τα πεδία, η κάθε επιχείρηση μπορεί να ανακαλύψει μεγάλα περιθώρια βελτίωσης.
- Το engagement των εργαζομένων: Οι πολιτικές ευέλικτης και απομακρυσμένης εργασίας, στο βαθμό που είναι εφικτό, έχουν θετικό πρόσημο, εκτός από την ψυχική υγεία των εργαζομένων, και στη μείωση των εκπομπών άνθρακα. Συμπληρωματικά ως προς αυτό μέτρα μπορεί να είναι η έμπρακτη ενθάρρυνση του carpooling, της ποδηλασίας και της μετάβασης με τα πόδια από και προς τη δουλειά, καθώς και η εγκατάσταση σταθμών φόρτισης ηλεκτρικών οχημάτων. Βλέποντας ευρύτερα την ενίσχυση της περιβαλλοντικής συνείδησης των εργαζομένων, πολύ σημαντική είναι η καλλιέργεια κουλτούρας εθελοντισμού με την εταιρική οργάνωση καθαρισμού παραλιών, αναδασώσεων και δράσεων προστασίας της πανίδας.
Οι μεγάλες αλλαγές ξεκινούν από τις μικρότερες. Με δέσμευση στη διαρκή βελτίωση, καινοτομία και συνεργασία, έρχεται η στιγμή που η Βιωσιμότητα γίνεται δομικό στοιχείο του επιχειρηματικού DNA.
